Ратунак ад шэрых дзён
У сярэдзіне такога вось лістапада-месяца цяжка паверыць, што калісьці у нашым горадзе была вясна: скакалі па галінах і сьпявалі птушкі розных памераў і колераў, цьвілі і нават пахлі кветкі, а на вуліцах поўна было даўганогіх дзяўчатак, дастаткова сьмела і рызыкоўна апранутых.
Мая Грузія…
Як ўжо Грузія першы раз возьме цябе за руку, то не адпусціць ніколі, і, мабыць, да самае сьмерці. Так раўнівая дзяўчына не адпускае легкадумнага свайго юнака ані на крок ад сябе…
Пра самых юных і шчырых гледачоў
Калі вясною сыходзіць сьнег і пачынаюць прабівацца да сонца з глебы першыя зялёныя парасткі, то ўсе яны бэз выключэння выглядаюць міла і прыгожа. Няважна, што праз некаторы час адныя з іх ператворацца ў крапіву, другія — ў чартапалох, трэція — ў пырэй ці ў лапух, а чацьвёртыя — ў вераніку дубраўную.
…порахам прапах…Віктар Шалкевіч пра Дзень Перамогі
Наколькі я памятаю, Дзень Перамогі сьвяточным днём быў не заўсёды…
Пра Раймонда Райса, помнік паўстанцам, і чарговае вясновае абвастрэнне
Хіба толькі сьляпы, глухі ды лянівы не сутыкаўся апошнімі тыднямі з матэрыяламі, прысьвечанымі Раймонду Райсу «Бураму», «маршу выклятых жаўнераў» у Гайнаўцы, неадназначнай рэакцыі польскага і нашага грамадства і ўладаў на гэтае здарэнне.
Сегодня мамин праздник, сегодня – Женский день…
Хоць міжнародны жаночы дзень — гэта не Каляды, а тым больш не Вялікдзень, але менавіта з ім звязаная проста неверагодна вялікая колькасць успамінаў...
Пра Рымскіх Папаў і Чырвоную Армію
Амаль што кожны новаабраны Рымскі Папа, які ўзыходзіў на прастол Сьвятога Пятра ў Рыме, заўсёды праводзіў большыя ці меншыя зьмены, накіраваныя на ўдасканаленне функцыянавання каталіцкай царквы!
У вышыванцы…
У вышыванцы... ... з папяроскаю... Партрэт сучасніцы, намаляваны паводле назіранняў... Мяне не здзіўляе каменна-грэблівы выраз твару і настрой людзей, якія едуць у тралейбусах ці валакуцца пехатою на працу каля восьмае гадзіны раніцы — абавязак штодня працаваць выдумаў нехта нечалавекалюбны ды непрыемны...
Пра новыя цікавыя прафесіі
Цяперашнія прыгожыя часы, у якіх мы з вамі, дарагія чытачы, жывём, паставілі перад кожным з нас не толькі новыя нечаканыя задачы, як на штодня, так і на перспектыву, але і паспрыялі з’яўленню у нашым грамадстве новых, дагэтуль не бачных і не чутых прафесій.
Пра сумленнае старое і незразумелае новае
Быўшы калісьці ў Францыі, у месце Лімож, заўважыў я на кухні ў маёй гаспадыні вельмі сталую векам пральную машыну маркі «Філіпс». Выглядала яна сапраўды дастаткова старасвецка і экзатычна ў кампаніі навачэсных, элегантных сваіх сясцёр па прафесіі: посудамыйкі, электрапліты ды тостэра. Але на маё пытанне, чаму яна не выкіне гэтую завалу і не купіць нешта навейшае, гаспадыня, пані Даніэль Карранс, абсалютна лагічны дала адказ: «А нашто яе выкідаць? Яна нармальна працуе!».