Прыйшла Каляда. Казе замест пачастункаў былі гатовы зрабіць штучнае дыханне

У адной з кватэр сабака пароды хаскі так кружыў вакол «самлеўшай» Казы, што яна насамрэч ледзь не страціла прытомнасць са страху. Сучасныя гаспадары патрабуюць паказаць дыплом вучонага Мішкі і доказы, што перад імі сапраўды велічны конь, а не рагатая жывёлка. А на старую загадку пра гадзіннік, які «не есць і не п’е, а ходзіць і б’е», жанчыны адказваюць: міксер.

Раней калядоўшчыкаў чакалі ў кожнай вясковай хаце.

— Лічылася, што яны прыносяць благаслаўленне ў дом, здароўе, развіццё гаспадарцы, прадвяшчаюць добры ўраджай і дабрабыт у сям’і, — расказвае адзін з арганізатараў групы калядоўшчыкаў Юрый Седзянеўскі. — Было кепскім знакам, калі раптам каляда мінала хату. Гэтак маглі зрабіць, напрыклад, калі летась калядоўшчыкаў пакрыўдзілі ці не пачаставалі.

Сёння калядоўшчыкі хутчэй тэатралізуюць старадаўні абрад і імкнуцца паказаць гарадскім жыхарам, як святкавалі. Калядаванне спалучае ў сабе народныя традыцыі з хрысціянствам. Ёсць месца рэлігійным спевам пра Раство і зычэнням Божага благаслаўлення, а ходзяць калядоўшчыкі па хатах пераважна на свята Божага нараджэння па новым і старым календары. Сярод персанажаў з’явіўся Анёл, нязменнымі застаюцца Каза ды Мядзведзь. Каза звычайна падае з голаду і выпрошвае пачастункі, а Мішка паказвае фокусы ды водзіць карагоды. Што не змяняецца, дык гэта форма «аплаты» — у мех кідаюць ежу.